We doen ons best

We doen ons best. Allemaal. Iedereen.

Iedereen wil zijn kinderen het beste geven. Iedereen wil hen op de “juiste” manier opvoeden.

Alleen, is er wel een “juiste” manier? Kan je het eigenlijk wel goed doen? Gaan we niet sowieso dingen verkeerd doen?

In mijn beleving is het beste dat wij als ouders kunnen doen, stil staan bij de overtuigingen en gedragingen die we onbewust aan onze kinderen meegeven. Wij handelen vanuit een bepaald wereldbeeld, vanuit ideeën die in ons hoofd zitten. En zolang we ons daar niet van bewust zijn, geven we die gewoon mee aan onze kinderen. Veel meer dan woorden, nemen, worden onze daden bekeken en nemen onze kinderen die van ons over. Of zetten ze zich daar tegen af.

Dus, hoe sterk in lijn zijn jouw woorden en daden. Ben jij er van bewust dat je A zegt maar misschien B doet?

Wij hebben een heel open relatie met onze kinderen en ik wordt regelmatig gewezen op gedrag van mezelf dat niet in overeenstemming is met de opvoeding die ik geef.

Zoals de discussie over gsm gebruik terwijl ik zelf zeer regelmatig mijn gsm vast heb om te kijken of er geen interessant berichtje toegekomen is.

Of de aanmoedigingen om Portugees te leren, terwijl ik zelf niet “de tijd vind” om dat te doen.

Daar wordt ik op gepakt. Terecht. Want ik wil niet een prekende vader zijn die vanop het spreekgestoelte zijn onderdanen toespreekt. Ik wil hen leren congruent te zijn. Woorden en daden in overeenstemming te brengen met elkaar.

En ik ben zo dankbaar dat zij mij uitdagen om steeds bij mezelf te gaan kijken welke patronen nog spelen. Welke overtuigingen ik onbewust en soms ongewild doorgeef. Zo worden zij mijn leraren. Heerlijk toch.